اصل تشکیل و طبقه بندی انواع خز مصنوعی

خز مصنوعی پارچه مخملی است که از نظر ظاهری شبیه به خز حیوانات است. ساختاری است که در آن دسته های الیاف و نخ های آسیاب شده به سوزن های بافندگی وارد می شود و به صورت حلقه بافته می شود، به طوری که الیاف به صورت کرکی به سطح پارچه متصل می شوند و در طرف مقابل ظاهر کرکی ایجاد می شود. پارچه. در مقایسه با خز حیوانات، دارای مزایای حفظ گرما بالا، درجه بالایی از شبیه سازی، قیمت پایین و پردازش آسان است. نه تنها می تواند از مواد خز برای نشان دادن سبک نجیب و مجلل تقلید کند، بلکه مزایای اوقات فراغت، مد و شخصیت را نیز نشان می دهد.
خز مصنوعی اغلب به عنوان کت، آستر لباس، کلاه، یقه، اسباب بازی، کوسن، دکوراسیون داخلی و فرش استفاده می شود. روش های ساخت شامل بافندگی (پود بافی، تار بافی و دوخت بافی) و بافندگی است. روش بافندگی پود بافندگی سریعترین پیشرفت را دارد و بیشترین استفاده را دارد.
در اواخر دهه 1950، با بهبود اقتصاد اروپا، مردم شروع به زندگی مجلل کردند. تظاهرات خاص افزایش تقاضا برای خز بود که منجر به انقراض برخی از حیوانات و منابع کمیاب پوست حیوانات شد. در این زمینه، Bauerger برای اولین بار خز مصنوعی را اختراع کرد. اگرچه روند توسعه کوتاه است، اما سرعت توسعه سریع است و پردازش خز و بازار مصرف چین سهم مهمی را اشغال می کند.
ظهور خز مصنوعی می تواند به طور اساسی مشکل کشتار حیوانات و حفاظت از محیط زیست را حل کند. علاوه بر این، در مقایسه با خز طبیعی، خز مصنوعی از نظر بافت نرم تر، وزن سبک تر، شیک تر، و حفظ گرما و تنفس خوب است. کاستی های خز طبیعی را که مراقبت از آن دشوار است جبران می کند.